Piórem Feniksa

Astrum

Właśnie, co z nią?
Przyjaźń to dla mnie coś niezwykle trudnego do zdefiniowania. Mówią, że poświęcenie, że umiejętność słuchania, rozumienie. Mówią, że coś niezwykłego, coś wspaniałego i niepowtarzalnego.
Nie wierzę ani w przyjaźń ani w miłość.
Chciałabym doświadczyć obu tych uczuć, ale nie sądzę, żeby naprawdę istniały. Jednak od ukochanej osoby, wolałabym mieć przyjaciela - takiego prawdziwego, najprawdziwszego. Ale jeszcze raz powtórzę: jestem przekonana, że to niemożliwe.
Wiele osób twierdzi, że mają przyjaciół. W pewnym sensie mają rację; ja też swoje koleżanki nazywam przyjaciółkami, choć... to nieprawda.
Może zbyt wiele wymagam, może naczytałam się książek o wyidealizowanych bohaterach, ale to, co dzieje się wokół mnie to dla mnie za mało. Chcę więcej.
Ale z drugiej strony: może się mylę? Może to wszystko moja wina, bo to ja nie potrafię być przyjacielem? Sama nie wiem.
Tylko czy przyjaźnią można nazwać to, że się nie ma dla siebie czasu? Że nie potrafi się rozmawiać? Że nic się o sobie nie wie, nie wie się o swoich problemach?
A może przyjaźń to rozmowa o bzdurach, przyzwyczajenie i brak wspólnego języka?
Nie mówię wyłącznie o sobie, w moim otoczeniu tak właśnie przyjaźń wygląda. Może gdzieś, u kogoś jest inaczej? Może są ludzie, którzy mają prawdziwych przyjaciół, którym mogą powiedzieć wszystko, nie narażając się na wyśmianie?
Czy Wy wierzycie w przyjaźń?

Agfa

Wierzę. Mam przyjaciół. W tym jedną bliższą przyjaciółkę. To fakt że często się kłócimy, jednak mogę z nią porozmawiać jeśli mnie coś gryzie, ale oczywiście z umiarem, bo jak zacznę się nad sobą użalać dostaję przysłowiowego kuksańca xDD
Moim zdaniem wystarczy że obie strony starają się otrzymywać przyjaźń, wtedy mimo kłótni i błędów które każdy z nas popełnia przyjaźń przetrwa

~res

Ja jednak w to nie wierzę. W podstawówce niby miałąm przyjaciółkę. Tylko, że małym dzieciom jest dużo łatwiej nawiązywa ckontakty. I w gruncie rzeczy wyglądało to tak, że zawsze zostawałam w jej cieniu. to ona była ta ładniejsz, fajniejszą, nasi znajomi to byli jej znajomi. Poszłyśmy do dwu innych gimnazjum i żadna nie chciała ratowac tego co nas łączyło. Czy zatem w ogóle byłyśmy powiązane jakimiś więzami, oprócz dzielenia ławki? Nie wiem, kiedy się teraz spotykamy utrzymujemy stosunki koleżeńskie, a razcej traktujemy się, jak znojome. A miłość - nie mam pojęcia cóż to takiego i jakoś narazie wolałabym znaleźć przyjaciela - i to nie bez powodu faceta.

Aleksandra

Przyjaźń, przyjaźń... Chyba jednak w nią wierzę i długo się nad nią zastanawiałam.
I myślę, że tak, przyjaźń istnieje, jednakże nie wszyscy się do niej nadają.
Niektórzy mówią, że przyjaźń to nie tylko rozmowa, ale i milczenie. To nie tylko zgoda, ale także kłótnie. Dla przyjaciela trzeba mieć czas i przede wszystkim zaufanie.
W aktualnych czasach przyjaźń tak jakby jest czymś przejściowym. Przyjaciół, że tak powiem, niektórzy również wymieniają jak rękawiczki. Osobiście tego nie rozumiem...

Kurzok

Przyjaźni nie ma. Nie wierzę. Przeżyłam swoje. Moja "przyjaciółka" całkowicie mnie zignorowała, bo nie byłam tak fajna jak inni. Nie chodziłam na różne spotkania, nie latałam za chłopakami, nie gadałam z wszystkimi ludźmi w okól. Ale podejrzewam, że poszło o coś więcej. Sama mi powiedziała, że zazdrości mi mojego, że tak powiem, wyobcowania. Takie dość niezdrowe.

~res

Przyjaźń jest w książkach, natomiast w życiu nie ma na nią miejsca, jak mi to ktoś kiedyś powiedział.

agata [konto usunięte] · Gość

~res, przyjaźń i wszystko inne jest w tobie, jak i w każdym innym człowieku.

~res

rzecz w tym, że jest we mnie i nie mam się nią z kim dzielić ...

agata [konto usunięte] · Gość

też tak mam. ale nadziei nie tracę, może kiedyś..:)

~res

może, ale póki co trzeba sobie radzić z sobą:) i dla przykładu moim przjacielem jest pamiętnik

Komatozona

Nie wierze w przyjazn, przynajmniej w te przyjazn z filmow dla nastolatek. Wierze, ze ludzie dziela sie na dwie kategorie: egoistow i idiotow. Nie ma czegos takiego, jak pokrewienstwo dusz, i inne bzdety i bzdury. Przyjazn to po prostu wykorzystywanie siebie nawzajem. We dwojke razniej, nic wiecej.
Tak, mam przyjaciol, cale tlumy ;) I moze trojke/czworke, ktorych strata bylaby szczegolnie bolesna i robie dla nich rozne bzudry, jak naprzyklad pilnuje, zeby nie rozwalili sobie glowy, kiedy zmieniaja sie w roslinki. Hm, kwestia przyzwyczajenia.

Nona

Wierzę, chociaż już się przejechałam, ale chyba lepiej mi z wieloma dobrymi znajomymi niż z jednym, dobrym przyjacielem, bo mimo wszystko - ludzie zawodzą a ja rozczarowań bardzo nie lubię, wierzę, ale nie ingeruję się, może, może kiedyś, kiedy będę pewna, że chcę być za kogoś odpowiedzialna, i chcę powierzyć komuś odpowiedzialność za siebie samą, taki ogromny bagaż i ciężar

Kurzok

Komatozona

Nie wiem, nie znam cie.

Ja jestem Egoistka przez duze e.

Kurzok

nie oczekiwałam odpowiedzi. Można powiedzieć, że było to pytanie retoryczne.

Nona

O kurna, no to mnie zostali tylko idioci ;}

agata [konto usunięte] · Gość

Na szczęście Niewiadoma całego świata nie tworzy:)

Komatozona

Nie, nie tworze, ja tylko mowie jak jest.

agata [konto usunięte] · Gość

jest różnie. Na szczęście, tak jak już powiedziałam, nie w całości jak ty mówisz.

Nadiel

Oczywiście, że wierzę w przyjaźń. Przyjaciel to skarb, który ja na szczęście mam. Mam przyjaciółkę, która zawsze mi pomoże i ja pomogę jej. Mówimy sobie dokładnie wszystko i wiem, że gdybym np. zadzwonił do jej drzwii w środku nocy załamany i bym ją obudził, to by mnie wpuściła i pocieszyła, jeśli nie rozmową, to samą obecnością. Wiem, bo sam zrobiłbym dla niej to samo. I wiem, że ta przyjaźń przetrwa, bo skoro moje liczne błędy jej nie zniszczyły, to nie zniszczy jej nic. Będzie trwać.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj