Piórem Feniksa

Chiyo

Pobieżny opis
Piotrek Czarnecki ma poważne obawy co do nadchodzącej klasy maturalnej. Całkiem słusznie, biorąc pod uwagę przedmioty, które będzie zdawał, lecz nie to jest powodem jego obaw. Ów powód uczęszcza z nim do klasy, chociaż tak jakby jednak nie uczęszczał - ponieważ Sara Jaworska wiecznie buja w obłokach, nie zwracając uwagi na rzeczywistość. W jej mniemaniu urodziła się w złych czasach, złym miejscu, najpewniej także w złym świecie i marzy o romantycznej miłości rycerskiego dżentelmena. I jakkolwiek Piotrek posiadał na takowego zadatki, problem tkwił w tym, by Sara zeszła na ziemię i to dostrzegła. A tak by chciał zatańczyć studniówkowego poloneza właśnie z nią...

Parę słów od Chiyo
Ogólnie rzecz biorąc, zamierzam po prostu to opowiadanie zacząć, a potem tylko je moderować. Niestety, nie mam czasu na aktywne branie udziału w pisaniu, ale chętnie poczytam, jak ten wstępny pomysł rozwiniecie, posłużę opinią (bądź co bądź, romansów się naczytałam sporo, napisałam też kilka, więc coś tam mogę wiedzieć) i ogólnie zadbam o porządek. Wy zajmiecie się resztą: zarysowaniem postaci, szczegółami fabuły, miejsca akcji i tak dalej. Akurat ten pierwszy post wyszedł mi idealnie na wymagane minimum dziesięciu zdań, zatem pozostawiłam Wam chyba dość szerokie pole do popisu.
Innymi słowy: Wy ćwiczcie, a ja Wam pomoderuję. ^_^

PS
Trochę dziwnym może być, że w tytule jest "walc" zamiast "poloneza". Otóż "walc" nie nawiązuje do tańca tylko do "walcowania w obłokach ze swoim księciem z bajki", któremu non stop oddaje się Sara. Ot, żeby nie było niejasności. ^_^

Osoby biorące udział
1. Chiyo (moderatorka i założycielka wątku)
2. Ankeszu
3. nawia
4. roślina wędrowna
5.
6.
7.
8.
9.
10.

Cóż więcej dodać: zapraszam do tworzenia dalszych losów Piotrka i Sary. :)

Ankeszu

Jeeej, wiem, że mój dopis jest straszny, no ale ale. Piszajmy.

Sara dołączyła do klasy trochę później z powodu sanatorium-albo-czegoś-w-ten-deseń, a nie "przeciągniętych wakacji", jak mówi wszystkim - ale to szaaa, bo przeco Piotrek tego nie wi.

Na więcej pomysłu nie mam i kajam się. A ogólnie, jak widzilibyście pisanie takiego opowiadania? Streszczanie sporej części "przeszłości" czy pokazywanie jej tylko w sytuacjach tego wymagających, przez rozmowy bohaterów, "skojarzenia", przemyślenia, etc?

Chiyo

Cóż, jedna uwaga, czysto techniczna:

Chiyo

Na samym wstępie wybaczcie mi, proszę, że nie edytuję poprzedniego wpisu, tylko tak bezczelnie wciskam jeden pod drugim. Widzę, że coś się tam w opowiadaniu zaczęło dziać, ale jakoś idea komentowania tego, cośmy natworzyli wydaje się odejść nieco w zapomnienie, a więc przypominam o niej, odświeżając wątek nowym postem.

Ale po kolei.

Wpierw drobiazgi stricte techniczne aka zagubione/zbędne znaki interpunkcyjne (wstawione są zaznaczone czerwonym, wykasowane czerwonym iksem, a moje własne sugestie, z którymi zgadzać się nie trzeba - niebieskim):

Yumminae Rais

Chiyo

Jeśli siedział z nią w ławce, to w ilu ławkach jednocześnie mógł siedzieć? W jednej, prawda? Gdyby siedzieli w dwóch, najprawdopodobniej albo nie siedzieliby w tej samej, albo jedna z nich byłaby pusta, co sprowadza się do siedzenia tylko w jednej, ergo - po prostu w ławce. Rzeczownik "ławka" już jest w liczbie pojedynczej, a więc po cóż dookreślać?

Yumminae Rais

Po co? W celu uwypuklenia czegoś, podkreślenia. Silniejsze nacechowanie emocjonalne wskazywane jest przez taki zabieg, gdy wiadomo, że nie w dwóch.

Chiyo

Gdyby to było coś mającego chociaż odrobinę większe znaczenie (czy to dla fabuły, czy to dla kreacji bohaterów, czy to symboliczne), to widziałabym w podobnym uwypuklaniu więcej sensu. Tymczasem owa ławka nie została, jak na mój gust, przedstawiona jako coś ważnego, ledwo zostało mi to zasugerowane, a jej point sprowadza się do tego, że siedzieli razem, ale Sara nie zwracała na Piotrka uwagi - w moim odczuciu to jest w zdaniu ważniejsze aniżeli sam fakt jednej ławki, więc osobiście byłabym za uwypuklaniem owej obojętności Sary. Wychodzę z przekonania, że jeśli coś w tekście podkreślać, to albo niech będą to rzeczy istotne, albo drobne, acz naprawdę wyjątkowe.

Yumminae Rais

A może to miało znaczenie? Może to oś całej intrygi uknutej przez nawię?

Nawia

Muszę się przyznać do tego, iż nie czytałam regulaminu ani komentarzy do opowiadań... Po prostu postanowiłam coś dopisać.
Poprawiłam większość wskazanych błędów oprócz dwóch:
1) zbyt szybkie powtórzenie dotyczące rysowania - w przyszłości postaram się omijać takie błędy, ale teraz tego nie potrafię wyeliminować nie zmieniając fabuły;
2) nieszczęsnej "jednej ławki" - być może nie próbowałam tutaj podkreślić czegoś super ważnego - tego, że pomimo tak znacznej bliskości, jaką jest siedzenie we wspólnej ławce, Sara nie dostrzegała chłopca; myślę, że to określenie nie przeszkadza bardzo w płynności czytania, a pomaga czytającemu łatwiej wyobrazić sobie sytuację - nie chcę jednak, żeby jedno słowo było powodem sporów, więc gdyby uczestnicy w pisaniu stwierdzili, że określenie bardzo przeszkadza, to bez problemu mogę usunąć;

Chiyo

Zaraz tam spory - różnica i wymiana poglądów, ot.

PS
Nawia, Twój nowy fragment mnie urzekł. Podoba mi się, że przy pomocy kilku zdań, odrobiny łaciny podwórkowej i dwóch ksywek dodałaś tyle realizmu. I na dodatek pokazałaś trochę więcej z postaci (tak Piotrka, jak i jego kolegów). :D

Nawia

Ach dziękuję :P


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj