Piórem Feniksa

Ankeszu

Moje pisanie – a wraz z nim czytanie – rozpoczęło się daaawno temu. Nie pamiętam kiedy. Zawdzięczam to tacie i pociągom. Na krakowskim dworcu, przy wejściu na perony, ludzie rozkładają i sprzedają książki. Tak trafiłam na pierwszą przeczytaną książkę – Amelii Atwater-Rhodes. Autorka, o czym informowała okładka, była bardzo młoda, wydając książkę. Przeczytałam, strasznie mi się podobało. Pomyślałam, że też zacznę pisać, że chcę być jak ona. Jeszcze tej podróży poprosiłam o kartki i długopis.
Z tamtych marzeń nic nie wyszło, zapomniałam o pisaniu, za to czytałam bardzo chętnie. Potem, gdy byłam bodajże w klasie komunii, tata kupił komputer. Jako dziecko dociekliwe chciałam się nim bawić. Nie było wtedy tych wszystkich bajerów, był Paint, Word, Solitare i Saper. Tata mi pokazał Worda, napisałam w nim pierwsze, jednostronne, sentymentalne opowiadanko i znalazłam nową zabawkę – używaną po dziś dzień ;)
Choć z żalem przyznaję, że Word mnie trochę okaleczył. Brzydko piszę ręcznie, nie mówiąc już, że w pisaniu zeszytowym jestem niezbyt, em, wytrwała. Word zawsze jest wygodniejszy, choćby na poprawki.
Potem jakoś to szło. Po Amelii znalazł się HP, potem Salvatore, potem Trudi – kolejni pisarze, których dzieła mi się podobały i którzy wnieśli w sumie największy wpływ na to, co lubię czytać i pisać.
Miałam różne nicki. Głównie pisałam dla siebie i mi najbliższych, z nadzieją, że gdy poprawię styl, dam to szerszej widowni.
Nie wiem, co mogłabym jeszcze dodać...

Agfa

Oo w końcu ktoś kto podobnie jak ja nie lubi pisać w zeszytach woli worda ;pp
Widzę że byłaś już dosyć twórcza jako ośmiolatka, a nawet wcześniej ;pp
Kurcze no zaczynam mieć kompleksy ^^

Magnezja

Zaczęło się tak niespodziewanie! :)

Ja tam wolę zeszyt. Bezpośredni kontakt długopis - kartka napełnie mnie optymizmem!


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj