Piórem Feniksa

Madia

Dawno temu, imieniem StarKeiko się tytułując, pewna dzieweczka postanowiła zostać pisarką. Może nie od razu przez duże „pe”, ale była gotowa i na taką ewentualność, gdyby przyszli fani postanowili i taki tytuł jej nadać. Książek mimo lat niespełna trzynastu w życiu przeczytała dosyć, by mieć już w głowie jakąś ideę. Wydatnie wspomagana nadto wybujałą wyobraźnią postanowiła rzucić się od razu na głębokie wody i wzięła się za bary z syndromem sztokholmskim. Zdecydowawszy się na formę pamiętnika, zaczęła kreować idiotyczną historię o dziewczęciu porwanym, zamkniętym w piwnicy przez jakiegoś chłopca, ale z pozostawionym mu laptopem, coby zasadność istnienia bloga, na którym rzecz się dzieje uzasadnić. W dalszym zamyśle między kidnaperem a ofiarą miało wybuchnąć gorące uczucie, a gdy wreszcie komando uzbrojone po zęby wpadnie ją odbić, ta własną piersią ukochanego zasłoni i od nieszczęścia wybawi. Proste to było i nieskomplikowane, toteż jakoś się temu zmarło szybko.
Potem był czas, że dzieweczka zwątpiła we własne siły, jednakże na krótko przed czternastymi urodzinami wpadła w sidła potterowskich opowiastek. Zaczęła od czegoś idiotycznego, co czytała dla zabawy, by stopniowo przejść do rzeczy ambitniejszych, a wreszcie dojść do wniosku, że jednak i ona potrafi. Jeśli zechce. Zechciała. Dwa lata jej to zajęło i całe pięćdziesiąt pięć rozdziałów. I czuje dzieweczka niedosyt. Mogła więcej. Ale zostało jej nowe imię i doświadczenie, a to rzecz bezcenna.
Teraz dzieweczka jest już duża, ale nie na tyle, by sama z pawlacza rzeczy ściągać. Popisuje sobie różne bzdury, czasem na poważnie, czasem dla żartu. Czai się powolutku z czymś zupełnie nowym, ale jeszcze nie wie, czy jej wyjdzie. Ale będzie się starać, to jeszcze przyobiecać może.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj