Piórem Feniksa

Amy

Pewna rzecz nurtuje mnie od dawien dawna i postanowiłam, że mogę o tym napisać w tym dziale. Otóż, zastanawiam się, czy gdzieś poza komputerem, internetem, Wordem, zeszytem, itp. - macie okazję porozmawiać na tematy, które poruszamy np. na tym forum. Czy macie koleżankę, która również pisze opowiadanie, z którą możecie podyskutować? Czy znacie na żywo taką osobę? Osobę, która zna się na rzeczy, może Wam pomóc, doradzić, podtrzymać na duchu i ewentualnie sprowadzić na ziemię? Podkreślam: osobę, którą znacie na żywo.

Strasznie mnie to interesuje. Sama mam tylko jedną koleżankę, która pisze, ale poza nią nie znam żadnej autorki jakiejkolwiek twórczości. Takiej na poważnie, oczywiście, bo aŁtorów 'dziecinnych pisemek' do tego nie zaliczam.

To jak? Wypowiecie się?

Komatozona

Ucze sie creative writingu jako przedmiotu w szkole, a wiec owszem.
Wiecej pokazuje klasie, niz publikuje w internecie, glownie dlatego, ze latwiej poslugiwac mi sie jezykiem angielskim (zwlaszcza, jesli o poezje chodzi). Buszowanie po polskich blogach, forach literackich i literacko podobnych, to taki moj nawyk jeszcze z "dziecinstwa". Na angieslkie fora literackie jeszcze sie nie natknelam. (Choc tak szczerze mowiac: nie szukalam.) Poza RPG, haha, ale o tym sza.

SpinKa

Niestety nie, nad czym cholernie ubolewam. Znam mnóstwo 'poetów' ale żadnego miłośnika tworzenia prozy...

Rudzia

Ja niestety nie posiadam takich znajomych (na żywo), którzy mają podobne zainteresowania pisarskie co ja, tak więc idąc za tym nie mam kogoś kto mógłby mi pomóc w taki literacki sposób. Jedyna zbliżona tak troszkę do tego to moja siostra cioteczna, która mimo, że nie pisze, to jednak czasem ze mną dyskutuje np. na temat fabuły, pomysłów co do dalszej akcji albo innej historii.

Himmel

W moim otoczeniu nie ma osób, które piszą. A nawet jeśli, to nie traktują tego na poważnie i o pisaniu z Nimi nie rozmawiam, bo nie miałoby to większego sensu.
Żałuję, że nie ma takich osób wokół mnie, ale już się do tego przyzwyczaiłam.
O takich rzeczach jak pisanie rozmawiam ze znajomymi z internetu.

Ankeszu

Ja mam kuzynkę. Ale ona, no, powiedzmy sobie szczerze - widujemy się rzadko i tak naprawdę dyskutujemy głównie przez GyGy. Poza tym... Nie, nie rozmawiałam nikim o Twórczości. Na pewien sposób jakoś bym się bała, np. poddać swe prace do oceny komuś, kto mnie bardziej zna. Choć poznałam parę fajnych osób przez pisanie internetowe właśnie ;)

Yumminae Rais

O tym, że piszę, wiedzą dwie osoby... przez przypadek. Ja o tym nie mówię, a kiedy któraś porusza temat, czuję się niezręcznie. Pisanie to taki mój najskrytszy sekret, kiedy mam o tym mówić, czuję się, jakbym miała wydrzeć własne serce z piersi i komuś pokazać. Po prostu pisanie trzyma mnie przy normalności, jest ratunkiem. Ja zaś, człowiek skryty, nie mówię nigdy o rzeczach dla mnie najważniejszych. Nawet przez internet z Euterpe rzadko o tym rozmawiam. A przyznam się Wam, że Eu znam nie tylko z internetu. Czy ona się liczy jako osoba 'realna'?;>

piorunia

O tym, że pisze wie sporo osób. Około czterdziestu osób, to Ci, których znam z forum i mam zapisane gg, znam większość z nich dobrze.

Wiedzą, bo wprawiam się w pisanie. Piszę fanfiction do Harry'ego Pottera i właśnie z takiego forum się znamy. Większość z nich pisze, a kilka osób znam na żywo, choć rzadko się z nimi widuję, bo mieszkają przeważnie masę kilometrów ode mnie. Dlatego dyskutujemy prawie jedynie przez internet.

Mam jednego znajomego, który co prawda nie pisze, ale ma łeb nie od parady i jak czyta moje opowiadania (choć rzadko piszę coś poza ficami) to potrafi mi przestawić światopogląd na daną już napisaną sprawę.

Scatty_Rikki

O tym, że piszę wie duża grupa osób. Ale oni sami nie piszą. Moje opowiadanie czytała moja koleżanka, która kocha czytać. Kiedyś czytała je także polonistka, ale to czas przeszły. No i interetowa przyjaciółka (którą znam na żywo:D)

Agfa

Ja mam taką osobę. Jest nią San. Widujemy się często, bo przecież jesteśmy w jednej kl, chodizmy razem do szkoły.
Muszę przyznać że nie wiem czy bez niej wytrwałabym jeszcze w pisaniu xDD Potrafi mnie zmotywować jak nikt inny.
Oprócz tego jest jeszcze pare osób które chętnie czytają moje teksty. Czyli moje obie babcie (o dziwo), moja mama i jeszcze dwie koleżanki z kl. oprócz San.
Dlatego powiem otwarcie: Jestem szczęściarą że mam takie osoby obok siebie ^^

Kurzok

Koło litaerackie, którego jestem członkiem bardzo mi pomaga. W SR mamy głównie dziewczyny, które tworzą wiersze. Jednak dwie osoby oprócz mnie też piszą opowiadania. Po za tym komentarze pani M. są bardzo trafne, surowe i szczere. Podczas tych paru miesięcy nauczyłam się więcej niż przez cały czas mojej "kariery" blogowej. Aktualnie nie wyobrażam sobie wtorków bez spotkań. Piszę opowiadania i wyczekuję na szczere opinie. Bardzo zżyłam się z dziewczynami. Po za tym moje prace czyta wiele znajomych z klasy ( czytaj pięć koleżanek), znajoma z podstawówki.

agata [konto usunięte] · Gość

nie, nie mam.

Rieen

A od czego ma się rodzinkę ^ ^ Nie, nie mam na myśli rodziców. Zwykle mogę pogadać o takich sprawach z starszą siostrą, ale ona nie bardzo może mi pomóc, bo sama nie pisuje. Pozostaje mi jeszcze kuzynka, ale ta z kolei jest młodsza i raczej oczekuje porad ode mnie. Tak więc, zbyt dużo okazji do rozmowy nie mam.

Satu Tähti

O pisaniu mogę gadać godzinami z moim chłopakiem. Lubimy głównie te same książki, te same gatunki literackie, on też pisze. ;)

Christel

Ja mogę się podzielić tym co pisze lub co zamierzam pisać z rodzicami i siostrą, bo moje koleżanki i przyjaciółki nie interesują się ani książkami, ani filmami a już w ogóle pisaniem tak jak ja. Zresztą początkowo nie chciałam żadnej z nich pokazywać moich tworów, dopiero niedawno przesłałam kumpeli kilka moich wierszy i naprawdę jej się podobało.

~res

Jak większość nie mam z kim pogadać o pisaniu "na żywo". W moim 'realnym' otoczeniu nikt nie pisze. I jeżeli zależałoby to całkowicie ode mnie nikt by o tym niewiedział. Jednak wysyłając pracę na konkurs potrzebowałam, powiedzmy patronatu, osoby dorosłej. Tak dotarły moje potworki do rodziców, braci i bratowej. Czasami któreś z nich pyta, co tam teraz skrobię, ale jedynie z bratową mogę szczerze pogadać. A to dlatego, żę ona także kocha fantastykę i bez najmniejszej ściemy krytykuje, albo chwali, to co piszę.

Mae

Nie mam "piszących" znajomych na żywo. Przynajmniej żaden taki się nie ujawnił. Na temat fabuły, stylu etc. dyskutuję natomiast... z dziadkiem i babcią. Zwłaszcza z babcią, która ma zadziwiająco współczesne podejście do sprawy i nawet przekleństw w moich tekstach się nie czepia.

Kurzok

Moja babcia twierdzi, że zostanę sławną pisarką, ale nigdy nie czytała nic mojego. I dzięki Bogu, spotkałby ją zawód, bo Marysia nie pisze uroczych histori literackim językiem.

Christiane

Mam to szczęście, że moja najlepsza przyjaciółka, z którą znam się od dziecka również pisze. Właściwie to ona wciągnęła mnie w książkowy świat i zaraziła pasją do czytania, a potem już jakoś samo poszło xD.
Zresztą w mojej klasie jest sporo osób, które "coś tam skrobią". Większość nie traktuje tego poważnie, ale zawsze można z kimś podzielić się swoimi spostrzeżeniami.
Za to jeśli chodzi o rodzinę trochę z tym krucho... A dokładnie, nikt nie ma nawet pojęcia, że piszę.
No i jest mój chłopak, który od niedawna mnie motywuje i nawet stać go na pewną obiektywność, kiedy czyta coś mojego ^^.

A.J.

Ja z nikim o tym nie rozmawiam. Mało kto wie, że cokolwiek piszę.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj