Piórem Feniksa

zmora.

Ach.. Cóż to było za uczucie!
Kiedy pierwszy raz przeczytałam o projekcie, strasznie Wam zazdrościłam. Co tu dużo pisać; wtedy jeszcze nie należałam do PF. Zawsze byłam marzycielką, a taka książka była, jest!, niewątpliwie jednym z moich najskrytszych marzeń.

Oczywiście od razu zgłosiłam swoją kandydaturę jako członkini i niecierpliwie czekałam na werdykt Dagi. Jak to była radość [i w jakimś stopniu ulga], kiedy na swoim blogu przeczytałam komentarz, że od tej pory jestem w stowarzyszeniu.

Oczywiście moją radość, choć nie w takim samym stopniu co ja, podzielała tylko moja mama. Siostra wyraziła swoje zdanie pukając się w czoło. Nie wierzyła mi w ani jedno słowo, dopóki sama nie zobaczyła, że ja naprawdę szukam tematu pt. 'Carpe diem...'.
I wtedy.. Wtedy mi pomogła.

Co do samego projektu - jestem niezwykle dumna, że mam możliwość w nim uczestniczyć. Tak samo jak jestem dumna z bycia jedną z Was.. : )
I chociaż moja radość była spowodowana szokiem, na pewno została w jakimś stopniu we mnie i tylko czekam, aż znowu da o sobie znać.
Może przy kolejnym szalonym pomyśle Dagi? ; )

Satu Tähti

Miałam podobne odczucia jak zmora. Marzenie... do tej pory tylko marzenie, a teraz, dzięki PF może się spełnić. Siedziałam jak na szpilkach czekając na werdykt Dagi, czy jestem przyjęta, czy nie. Gdy zobaczyłam u siebie na blogu, że należę do stowarzyszenia byłam niezmiernie szczęśliwa. Po kilkukrotnym zapoznaniu się z Projektem zaczęłam pisać. Co z tego wyjdzie? nie wiem ^^
Szalony, nie szalony ale trzeba przyznać, że dziewczyna ma silną wolę, mogę się założyć, że nie zawsze było różowo, ale ona się nie poddała. I dziękować za to :)

SpinKa

No to ja wam powiem, że należałam do stowarzyszenia (jako Luna) w trakcie gdy projekt dopiero zaczynał się naradzać. Ale już wtedy wydało mi się to wspaniałe. Czy nie o tym marzymy? Oczywiście dostałam nagłego przypływu weny i napisałam opowiadanie. Przez pół roku je zmieniałam poprawiałam, aż w końcu zostało wysłane :) Teraz tylko trzymać kciuki by się wszystko udało :)

Kryształowa Pani.

Blog różnij się całkowicie od innych, był profesjonalny, a autorka! po raz pierwszy pomyślałam sobie, że posiada ona naprawdę wielki zapał(i nie myliłam się). O ile pamiętam zaproszenie dostałam, więc tym większa była moja radość, że autorce moje opowiadanie się spodobało. I nazwa, oraz założenia funkcji, które miał spełniać bloga, a zwłaszcza projektu były troszkę jakby na początku dla mnie 'wybujałe', 'nierealne' ale z czasem przekonałam się, że autorka jest naprawdę zawziętą, zorganizowaną osobą, i troszkę muszę przyznać szaloną. Zwłaszcza projekt 'Carpe diem', ale dzięki tej stronie uświadomiłam sobie, że jeśli tylko chcemy i coś w tym kierunku uczynimy, marzenia mogą się spełnić;)

Rudzia

Mnie informacja o projekcie dała kopa, dzięki temu zaczęłam jakoś bardziej aktywnie uczestniczyć w PF, w życiu własnego bloga, zaczęłam bardziej o niego dbać, szukać i poprawiać błędy na nim. Poczułam, że mogę i chcę być jeszcze lepsza, dziwne, ale tak właśnie było dzięki projektowi i PF. Tym bardziej kiedy moja praca została przyjęta do projektu, bardzo się ucieszyłam i byłam wdzięczna. Powiem Wam szczerzę, że uważam, się się uda, że książka będzie sukcesem... mam takie odczucia i wierze w to. A wiara to pierwszy krok do sukcesu, co do drugiego działania - to wystarczy spojrzeć na to co robi Dagi.

Ankeszu

Mnie zachęciła informacja o Projekcie; pokazała, że stowarzyszenie naprawdę działa, ba! Z jakim skutkiem! No i tym bardziej zachęciło mnie to do dołączenia.

Agfa

Ja podobnie jak Zmora nie należałam jeszcze do stowarzyszenia kiedy pojawiła się wiadomość o projekcie.
Właściwie w tym mniej więcej czasie Dagi odrzuciła kandydaturę jednego z moich blogów.
Projekt uważałam za ciekawy pomysł, nie byłam pewna czy może się udać ale uważałam że warto próbować.
Choć równocześnie byłam strasznie ale to strasznie zazdrosna (znowu podobnie jak Zmora) o to że wy macie szanse a ja nie.
Myślałam sobie cholibcia no ja też chce spróbować, choć oczywiście wiedziałam i dalej wiem że zbyt dużych szans na to by moja praca pojawiła się w książce to ja nie mam ;pp

Chiyo

Kiedy pierwszy raz Dagi wspomniała o Projekcie, pomyślałam sobie: "O! Fajnie! Jeszcze nikt o tym nie pomyślał, a takie spełnieni tego marzenia byłoby jedną z najlepszych rzeczy w moim życiu". Owszem, momenty sceptycyzmu były, ale dopóki wszystko było zaledwie planem i jeszcze nic nie musiało być brane na 100%, starałam się pozostawać w miarę pozytywna, choć z dystansem.

Jednak kiedy przyszły konkrety, miałam już pewność, że to nie jest byle jaka fanaberia, że to naprawdę ma szanse się udać! :D Więc się zgłosiłam wraz z gotowym opowiadaniem (szczęśliwie dając upust niewielkiej wizji, która za mną łaziła ;)). Zaś gdy Dagi powiedziała mi, że nie widzi przeszkód, aby mój tekst znalazł się w "Spisane Piórem Feniksa", miałam ochotę tańczyć z radości (nie ukrywajmy, właśnie to zrobiłam! :D). Teraz muszę tylko poczekać na jej ostateczne potwierdzenie wysłanej przeze mnie poprawionej wersji opowiadania... a potem, byle do publikacji! :D

piorunia

Masz szczęście!

Ja ani nie jestem członkinią Stowarzyszenia (choć chcę nią być), ani nie wiem, co w sprawie mojego tekstu wysłanego na projekt. Żeby było gorzej, to jak już wysłałam tekst i w mailu wpisałam adres bloga, to okazało się, że bloga mi usunęli. Półtora roku pisania bloga, czterysta stron "powieści" i teraz nic nie ma. A termin minął. Wysłałam drugi raz tekst i wpisałam linki do moich opowiadań już nie na blogu, zobaczymy!

A moje pierwsze wrażenie? Zaciekawienie. Dowiedziałam się dzień przed świętami, że takie Stowarzyszenie w ogóle istnieje i że jest projekt.
Hm, prestiż. Marzenie, które może się spełnić. Pomyślałam sobie, że to dla mnie wyzwanie, że jeżeli naprawdę chcę zostać pisarką, to muszę walczyć. Hm, a potem świadomość, że mój tekst i tak się nie dostanie.

Tak w ogóle to obawiam się, że moje maile w ogóle nie dotarły...

Christel

Ja oczywiście, czytając o projekcie, bardzo się podekscytowałam, ani razu nie spojrzałam na ten pomysł sceptycznie, i mam nadzieję, że się uda :) Wydać książkę z twórczością młodych ludzi, marzących o karierze pisarskiej... to dopiero szczęście!
Z początku kompletnie nie wiedziałam, co mam napisać, aż w końcu gdy Dagi dodała na PF notkę z kilkoma radami, jak można się odnieść do cytatu "Carpe Diem" zaczęłam pisać kilka opowiadań, ale każde uważałam za zbyt płaczliwe, więc napisałam coś typu wiersz, balladę. Niestety nie otrzymałam jeszcze odpowiedzi.

Soulmate

Mnie moja mama dopingowała i bardzo wspierała podczas konkursu na okładkę - nie udało się ;D
I stwierdziła, że dobrze piszę - moja mama! A ona mnie zazwyczaj nie chwali ^^.

Ja się bałam, że nie wypali, ale... jak widać sami też możemy coś zdziałać.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj