Piórem Feniksa

BBy

Coś, co mi spędza sen z powiek. Czy macie jakiś (jakikolwiek) przetestowany sposób, jak zrozumieć to co niezrozumiałe i niewidoczne?

I czasami intelekt na serio nie wystarcza. Ani znajomość kontekstów kulturowych, ani deszyfracja miejsca nacechowanych znaczeniowy i metafor.

Nadia

Pewnie, że wystarcza xD. Ale akurat Ty tego nie sprawdzisz; podejrzewam, że o taką znajomość podejrzewać można ludzi po polonistyce (z dużą dawką inteligencji, rzecz jasna).

A takie sposoby... Hmm, w liceum się je dopiero wypracowuje, w gimnazjum w ogóle nie wiedziałam, co i jak. Trzeba szukać, zastanawiać się nad znaczeniem poszczególnych słów, potem zdań, zwracać uwagę na wszystko, dosłownie wszystko. Ułożenie wiersza, dynamikę, środki stylistyczne, metafory, symbole, tytuł, czasy, w jakich wiersz został napisany, panujące wtedy zwyczaje, ideologie, ruchy, politykę itd; autora, oczywiście, jego życie prywatne, poglądy, zarówno te na świat, życie, jak i polityczne - wszystko. Taką rozległą wiedzę nie jest łatwo posiąść.

Dajen

Ja staram się wszystkie wiersze czytać na głos, tworząc moją własną interpretację. Pomaga. Ale Nadia ma rację. To przychodzi z czasem. Siedząc sześć godzin w tygodniu na polskim, siłą rzeczy coś nauczyciel Ci przekazuje, naprowadza. Trzeba dużo czytać i myśleć, a zanim się obejrzysz stanie się to śmiesznie proste.

Iyou

Popieram. Trzeba się nad tym nasiedzieć i z czasem przyjdzie.
Ale bywa, że każdy interpretuje po swojemu i też nie jest źle.

Dajen

Oczywiście, że nie jest źle. Z reguły jak ktoś myśli, jest już dobrze. Problem w tym, że na maturze wszyscy powinniśmy interpretować wiersz tak samo.

Iyou

No, matura to co innego. Zgroza.

Nadia

No, i trzeba uważać na nadinterpretację ;).

Iyou

W ogóle trzeba uważać. Nigdy nie wiadomo co i w jakich ilościach napisać.

far niente · Wysłany: Sob 19:04, 06 Mar 2010 Temat postu:

Nie znoszę analizować i interpretować wierszy. Kiedy siedzę w domu i po prostu czytam wiersz, sprawia mi dużo satysfakcji i radości jego odczytywanie, ale ja przeważnie widzę tam rzeczy, które po prostu chcę widzieć - każdy przecież ma inne skojarzenia, choćby różnie kojarzą się nam barwy. Zawsze też jakoś tak wychodzi, że odbieram wiele rzeczy nie tak "jak autor miał na myśli", a co gorsza mam problemy z nadinterpretacją. Myślę, że nie ma sposobu, takiego na sto procent, interpretacji, bo przecież nie siedzi się w głowie autora, a może autor miał na myśli wiele koncepcji i dał czytelnikowi swobodę zadecydowania, a może w wierszu są takie przesłania, których nawet krytycy nie są w stanie odczytać? Na analizę jest sposób - przestudiowanie wiersza od początku do końca, bez omijania wersów, zawsze coś się "złapie", choćby te nieszczęsne epitety :-) Chociaż na maturze trzeba jeszcze ich funkcję dopisać (aż mnie mrozi na sam widok słowa "funkcja"... i będzie tak chyba do końca maja).


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj