Piórem Feniksa

Moileviera

Gaya doprowadziła się do porządku, schowała naftalinę oraz kręgle i przywitała nowoprzybyłych.
- Wchodźcie - powiedziała uśmiechając się na widok piegusków.

Lena.

Lena uśmiechnęła się promiennie zarówno do nowo przybyłych, jak i tych już rozgoszczonych na miejscu i zaczęła grzebać w swojej przepastnej, żółtej torbie. Po chwili z triumfem wyciągnęła ze środka aparat cyfrowy.
- Skoro już się poznaliśmy, nie macie nic przeciwko kilku wspólnym zdjęciom, prawda? - zapytała słodko, wzrokiem wybierając swoje pierwsze ofiary wśród pełnych entuzjazmu (udawanego lub szczerego) członków Stowarzyszenia. - Tak na pamiątkę wspólnego spotkania.

Nadiel

Gdy rozpoczęły sie rozmowy drzwi otworzyły się z donośnym hukiem. Dziewczyny odwróciły głowsy w kierunku wejścia. Stał w nich chłopak ubrany na czarno. Po jego bokach, pół kroku z nim stali dwaj mężczyźni, trzymając w dłoniach fioletowe, płonące świece. Chłopak wszedł, a oni wraz z nim. Gdy to zrobili, dziewczyny ujrzały dzesiątkę kelnerów trzymających srebrne tace pełne przepysznych dań.
- Dobry wieczór, miłe panie. Przepraszam za spóźnienie. Nadiel, miło mi - powiedział, uśmiechając się. - Panowie, do dzieła!
Mężczyźni weszli do sali i ustawili wszystko na stole stojącym pod ścianą.

Moileviera

Gaya niepewnie zajrzała do jednego z półmisków.
- Homar? - zapytała zdziwiona.

~res

Na te słowa i zdumiona ~res podeszła do stołu. Kiedy tylko dojrzała na stole znajome mandarynki pobiegła w ich kierunku przypadkowo potrącając Gayę.
- Przepraszam - wyjąkała nieśmiało odwracając się i ponownie potrącając jakąś osobę. tym razem była to...

Phoenix

Rozległo się nieśmiałe pukanie do drzwi. Po minucie do sali weszła niska, czerwonowłosa dziewczyna. Dość niepewnie podeszła do reszty i przedstawiła się:
- Phoenix jestem.
Założyła za ucho włosy i schowała trzymaną w ręku mp4.
- Może trochę muzyki? - spytała.
Nie czekając na odpowiedź wyjęła z torby bumboxa i włączyła muzykę. Uśmięchnięta i pewniejsza siebie usiadła na dywanie wyciągają nogi z glanami.

Moileviera

- Martensy? - spytała zaciekawiona Gaya.

Nadiel

Nadiel kiwnął głową w kierunku Phoenix i podszedł do Gayi.
- Homar? - skrzywił się. - A mówiłem: żadnych owoców morza.

~res

- Chyba nie zawsze Cię sluchają. - ~res z usmiechem zerknęła przez ramię chłopaka. Dojrzawszy, co znjduje sie na srebrnej tacy skrzywiła się nieznacznie. Chyba jednak wróci do normalnych owoców. Tym bardziej, że z bumboxa Phoenix sączyła się piosenka o arbuzach.

Kay

Kay skrzywiła się na widok wierzgającego homara. Odkorkowała przyniesione butelki, jedną z nich szybko wciskając w wyciągniętą rękę Michaliny.
- Nie wiem, co się pije do owoców morza - powiedziała, kiwając ciemną łepetyną w rytm arbuzowego zawodzenia. - Ale do piegusków pic można wszystko!

Nadia

Nadia zajrzała przez okno i zobaczyła całkiem sporą salkę. Na długim stole stało całe mnóstwo wykwintnych dań, a koło jednej z dziewczyn leżało kilka butelek. Niemrawo spojrzała na ogromną walizę i pomyślała o zawartości. Dużo kotletów schabowych, dużo kotletów mielonych, dużo ziemniaków, słoik koperku, a także kilkanaście steków karkowych z grilla. Nie mówiąc już o pięciu butelkach winka i trzech mocniejszego trunku - więcej by nie uniosła, już to z trudnem ciągnęła na wysłużonych kółkach.
- No nic - mruknęła. - Trzeba robić dobrą minę do złej gry.
Zacisnęła dłoń na wielkiej paczce Crunchipsów i weszła do sali, taszcząc wielki bagaż za sobą. Wszytkie spojrzenia od razu powędrowały w jej stronę. A miała nadzieję, że nikt nie zauważy tak od razu.
- Eee... Cześć - powiedziała, udając wesołość, a próbując ukryć zdenerwowanie. - Czipsy przyszły!

Amy

Amy nie wiedziała, co zrobić. Kilkanaście metrów przed nią szła dziewczyna z wielką walizką na kółkach i czipsami w ręce. Wyglądała dość niemrawo, zważając na fakt, że bagaż sięgał jej do pasa. Kiedy zamknęły się za nią drzwi, Amy odetchnęła głęboko, poprawiając dwa warkocze, które specjalnie zrobiła na tę okazję. Przez chwilę przyglądała się trzydziestu opakowaniom 'Kinder Chocolate' w reklamówce, które kupiła w pobliskiej Żabce. Modląc się w duchu, żeby nikt się nie przejął jej wejściem, nacisnęła klamkę i to, co ujrzała, przerosło jej oczekiwania. Sala była pełna ludzi, a dziewczyna, którą dopiero co widziała, otoczona była grupką dziewczyn.
- Mam nadzieję, że lubicie czekoladę? - zagadnęła wesoło, a wszyscy spojrzeli w jej kierunku. To chyba nie był najlepszy pomysł.

Nadiel

Nadiel spojrzał w kierunku drzwii i spojrzał na dziewczynę.
- Oczywiście, że lubimy - powiedział po czym zwrócił się do Nadii: - Może pomóc ci to rozpakować?

Nadia

- Eee... - Nadia jak zwykle popisała się elokwencją. - Jasne, czemu nie. Dzięki - powiedziała w końcu, uśmiechając się ujmująco (a przynajmniej tak jej się wydawało) i otworzyła walizkę.
Ze środka od razu wyjęła kotlety schabowe i krzyknęła:
- Komu schaboszczaka?

Himmel

Himmel szybko szła przez korytarz. Niemrawo rozglądała się na boki. Wreszcie zauważyła właściwe drzwi. Odetchnęła głęboko i nacisnęła klamkę. Drzwi się otworzyły, a ona ujrzała tłumek ludzi. Trochę się przestraszyła i spłonęła rumieńcem.
- Hej wszystkim - wypaliła i szybko podeszła do Kay, prosząc o małą szklaneczkę czegoś mocniejszego na przepędzenie nieśmiałości.

Nadia

- Hej - odpowiedziała, lecz dziewczyna szła jak w transie w kierunku zbawiennych butelek.
Popatrzyła na Nadiela, który rozpakowywał właśnie gotowane ziemniaki, po czym szybko pospieszyła za Himmel. W połowie drogi zawróciła, bo przypomniała sobie, że przecież ona też przyniosła. Wzięła do ręki białe półsłodkie wino i pewna prawda do niej dotarła, więc zawołała z przestrachem:
- Ma ktoś korkociąg, prawda?!

Satu Tähti

Monoke podbiegła do kelnerów i zaczęła ich wypytywać o zawartość półmisków. W końcu ze zrezygnowaniem usiadła na podłodze.
- Nie ma ośmiornicyy. - jęknęła strojąc zabawne bolesne miny. Po chwili zadzwonił jej telefon i czym prędzej wybiegła z sali wołając do wszystkich: ZARAZ WRACAM!!

Moileviera

Gaya sięgnęła do kieszeni, wyciągnęła z niej korkociąg i podała Nadii. Potem zajrzała do walizki i wyciągnęła z niej schabowego. Odwróciła się na chwilę, rozległo się głośne mlaśnięcie i kotleta już nie było. Dziewczyna uśmiechnęła się niewinnie.
- Jestem bardzo głodna - wytłumaczyła.

Nadia

- Dziękuję - powiedziała Nadia z uwielbieniem wypisanym na twarzy, po czym dobrała się do wina. Wypiła za jednym razem pół butelki i dodała: - Jestem bardzo spragniona. - Wyszczerzyła się do Gai, po czym wskazała na stół, gdzie właśnie położyła pojemnik ze schabowymi: - Bierz, kochana, ile tylko chcesz!

Moileviera

Gaya uśmiechnęła się do Nadii i podeszła do stołu. Wzięła trzy kotlety - dwa wcisnęła do kieszeni a trzeciego wepchnęła do buzi.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj