Piórem Feniksa

Dagi

Zapewne jakaś część z nas myślała o spotkaniu. Choć na dzień dzisiejszy nie są to najbliższe plany, postanowiłam "dokonać rzeczy niemożliwej". Bo w końcu od czego jest wyobraźnia? :))

zasady:
1. Opowiadanie, które powstanie, może pisać każdy, kto jest zalogowany na forum (nie musi być Członkiem PF).
2. Tematem jest spotkanie ludzi związanych z PF - większych zasad brak. Nie ma ograniczeń świata realnego z fantastycznym; każdy pomysł, nawet ten zwariowany, mile widziany.
3. Tekst ma być spójny i logiczny jako całość. Innymi słowy, każdy biorący udział musi wiedzieć, co się dotychczas zdarzyło.
4. Dialogi i opisy zachowań piszemy wyłącznie w naszym imieniu. Skoro jesteś Jasiem Kowalskim, to piszesz, co powiedział tudzież zrobił Jaś Kowalski, a nie Zosia Nowak.(Nie dotyczy to zbiorowości, tj. "wszyscy", "grupka ludzi rozmawiających" etc.).
5. Dopisujemy maksimum mniej-więcej po pięć zdań.
6. Stosujemy narrację trzecioosobową, czas przeszły.
6. Moderatorzy są odpowiedzialni za poprawność oraz likwidowanie ewentualnego offtopu.

Spotkanie

Otuliła się cieplej kocem, wpatrując w dal. Dłubała słonecznik, choć bardziej robiła to z nudów niż z powodu zaspokojeniu głodu; ostatnio jadła coś, co w Menu zapisane było jako "Stek Bzdur".
Czekała.
- Nie zdziwiłabym się - mruknęła do siebie Dagi - gdyby dzisiejsze spotkanie miało okazać się co najmniej... dziwne.

~res

Jednak jej cichy głos dotarł do siedzącej nieopodal ~res. Dziewczyna spojrzała na Dagi i uśmiechnęła się niemrawo. A może jednak będzie wręcz przeciwnie?
Myśli błąkające się po jej głowie pozwoliły wyprzeć się przez wesoło trzaskający ogień w kominku.

Kay

Wtem drzwi otworzyły się z efektownym hukiem, a do pomieszczenia wparowała zasapana Kay, z jęzorem na wierzchu i kilkoma butelkami czegoś, co przypominało sławetnego Mamrota w rękach. Rozejrzała się szybko, po czym bezceremonialnie wpakowała tyłek na najbliższy wolny fotel, nadal mężnie dzierżąc butelki.
- Bawimy się w kameralnym gronie? Gdzie reszta?

Michalina

- Jak to gdzie? Skacowana po walentynkach - mówi Michalina, zwana też Panną C., wślizgując się do pokoju za Kay. - Zanim przyjdą zdążymy wypić kolejeczkę - mówi zachęcającym tonem i wyciąga łapki w stronę butelek trzymanych przez Kay.

~res

~res z uśmiechem powitała Kay, która wpadająć, niczym tornado, zmieniła nastrój. Jej energia pobudziła dziewczynę do działania. Z błyskiem w oku podeszła do nowoprzybyłej i wyciagnęła dłoń.
- Jestem ~res i myślę, że dzisiaj wszystko się uda. - Kierował te słowa do "butelkowej" panny, jednak zerkneła także na Michalinę i nadal markotną Dagi.

A.J.

Do pomieszczenia weszła A.J., nerwowo próbując rozpoznać kogoś na sali. Owcza wełna, jedynie dała jej jakiś punkt zaczepny.
-Hej.- uśmiecha się nieśmiało i siada obok.

Pamiętaj o pisaniu w czasie przeszłym
Is

Dagi

Dagi odwróciła wzrok od kominka i zaskoczeniem spojrzała na zgromadzonych.
- Jeruna, myślałam, że sama jestem! - Zaśmiała się. - Tak w ogóle, ma ktoś ochotę na słonecz... - Zamilkła na moment, wpatrując się w Kay'owy ekwipunek. Ich wzrok się spotkał, a one uśmiechnęła się porozumiewawczo. - No, kochana, widać, że się przygotowałaś... nie ma to jak integrujące spotkania!

Satu Tähti

- Jestem i ja! - Do sali wpadła zdyszana Monoke dzierżąc w ręku wielki tort, a w torebce paczkę ciastek. - Coś mnie ominęło? - Zapytała patrząc na zgromadzonych i nie czekając na odpowiedź zaczęła się ze wszystkimi witać. Była strasznie przejęta.
Po chwili zobaczyła co przyniosła Kay i wyszczerzyła się. Z podręcznej torebki wyciągnęła dwa szampany.
- Czyli możemy się bawić! - Oznajmiła wesoło.
Podeszła do Dagi i z uśmiechem powiedziała.
- Ten, no. Moje uszanowanie Wielkiej Założycielce. - Zabawnie ukłoniła się. - A teraz, czy mogę trochę słoneczniku?

DonnaNovella

PannaIroniczna, gdy tylko dowiedziała się spotkaniu, pognała przez długi korytarz za znikającą w dali Monoke. Zdyszana, nieprzygotowana i, co najdziwniejsze, zdenerwowana wpadła do pomieszczenia. Rozejrzała po zgromadzonych tu osobach i nieco poczerwieniała na twarzy, zdając sobie nagle sprawę jak śmiesznie musi wyglądać.
- Witajcie... - wybełkotała łapiąc powietrze. - Chyba się nie spóźniałam, co?

Michalina

- Troszeczkę - odpowiedziała uprzejmie Michalina, uśmiechając się do PannyIronicznej i wskazała jej dłonią ostatni wolny fotel - reszta zadowoli się dywanem. - To z tym zaopatrzeniem? - zapytała, zacierając łapki z uciechy.

Moileviera

Do pomieszczenia weszła Gaya, zerkając nieśmiało na obecnych. Widząc ich zachęcające uśmiechy odetchnęła cicho i poczuła się nieco pewniej. Wyciągnęła z kieszeni taboret i usiadła na nim.
- Cześć - rzekła cicho. - Em... Jak leci?

Satu Tähti

- Świetnie! - Odezwała się Monoke ze szczerym uśmiechem siadając po turecku na podłodze. Wypakowała ciastka z torby i zapytała. - Chce ktoś? Sama piekłam.

Moileviera

Gaya uśmiechnęła się i sięgnęła po ciasteczko, po czym odgryzła kawałek.
- Dzięki - powiedziała z pełnymi ustami. Skończyła jeść i wpatrywała się w zebranych. Po chwili przypomniała coś sobie i wyciągnęła ze swojej kieszeni kilka paczek sezamków i zgrzewkę lemoniady.
- Częstujcie się.
Wyciągnęła jeszcze składany stół, na którym ustawiła przyniesione przez siebie smakołyki.

Satu Tähti

Monoke zaklaskała w dłonie niczym uradowane dziecko i położyła na stole ciastka i ogromny tort z lukrowanym Feniksiakiem na wierzchu.
- Jak będą wszyscy to go pokroję. Robiłam go pół nocy. -Uśmiechnęła się z dumą wpatrując się w swoje dzieło. Miała nadzieję, że będzie im smakować.

Lena.

Drzwi uchyliły się nieznacznie, do pomieszczenia niepewnie zajrzała ruda głowa w czarnych nausznikach. Lena odetchnęła z ulgą i pchnęła drzwi, wkraczając do środka wraz z trzymanym w ręku, kolorowym balonikiem na hel z wizerunkiem feniksa.
- Wybaczcie to spóźnienie, już myślałam, że nie trafię, oczywiście pomyliły mi się adresy - odezwała się, z uśmiechem zajmując miejsce obok Monoke na dywanie i nieco nieśmiało rozglądając się po twarzach zebranych. Przywiązany do nogi stołu balonik wesoło unosił się w powietrzu. - Lena życzy wszystkiego najlepszego z okazji rocznicy Stowarzyszenia!

Moileviera

Gaya wyszczerzyła zęby w uśmiechu na widok balonika. Chwilę potem sięgnęła do kieszeni i wyjęła papierowe czapeczki, które rozdała zebranym. Ostatnią włożyła na głowę balonowi i usiadła z powrotem na taborecie, podziwiając swoje dzieło.

Satu Tähti

Ogromny uśmiech zagościł na twarzy Monoke.
- Mamy Kinder Party. - Zaśmiała się. Założyła swoją czapeczkę i zaczęła stroić miny, by rozśmieszyć innych.

Moileviera

Gaya wybuchła śmiechem tak gwałtownie, że spadła z taboretu. Z jej kieszeni wytoczyło się kilka kulek naftaliny i dwa kręgle.

Soulmate

Po chwili drzwi otworzyły się ponownie na oścież i do pomieszczenia niezgrabnie wparowała Soulmate.
- Hejka wszystkim! - I więcej już nie śmiała wyjąkać. Niepewnie zamachała paczką delicji. - Dużo nas...

Raszka15

Gdy Soulmate zamykała drzwi, ujrzała z daleka zdyszaną Raszkę, która biegła korytarzem, machając szaleńczo rękoma. Dobiegając do zdumionej koleżanki, wychrypiała:
- Z-zdążyłam, prawda? - Raszka zaczęła przetrząsać pojemną torbę, by w tryumfalnym geście unieść zdobycz do góry:
- Mam pieguski!


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj