Piórem Feniksa

Hallie

Wszyscy tutaj piszą, że już od najmłodszych lat mieli jakieś przebłyski. W takim razie jestem najbardziej inteligentną inaczej osobą na tym forum. No bywa... Późno nauczyłam się czytać, pisać jakieś porządne i zjadliwe wypracowania na język polski. Ratowała mnie jedynie wyobraźnia. Moja przyjaciółka to zauważyła i chyba celowo doprowadziła mnie pewnego sierpniowego popołudnia do szału. A było tak...
Siedziałyśmy sobie u niej w pokoju na poddaszu i nie miałyśmy co robić. Nie, nie było wtedy jeszcze telewizji, komputera i takich innych dupereli. Nie u niej. Zostały nam książki. Doskonale wiedziała, jakie mam do nich podejście. Mimo to, postawiła na swoim. Wzięła najgrubszy tom Harry'ego Pottera - wówczas piąta część - i zaczęła czytać. I co ja miałam biedna zrobić? Siedziałam obok niej na podłodze i przyglądałam się, jak kolejno wertuje kartki. Powiedziałam sobie, nie złamię się, nie mogę. Przegrałam. Prawie. Wgramoliłam się do schowka i wyjęłam inną cześć Pottera. Trafiłam chyba na trzecią, nie chcę skłamać. Usiadłam naprzeciwko kumpelki i na złość - jej - zaczęłam czytać. Ot tak, zakochałam się w tej całej serii.
Później poszłam dalej. Miałam swoje własne wyobrażenie dalszych losów młodego czarodzieja. W tym momencie zaczęłam pisać, składać do kupy kolejne zdania. Początki nie należały do udanych. Jak u każdego, chyba. Wiadomo, wyszły na światło dzienne wszystkie części Harry'ego, koniec pasji. Tak było, to smutne. Nie mogłam nic na to poradzić, niestety.
Na końcu a dotychczas były/są moje chore pomysły na niespełnione opowiadania/historie. Mam ich mnóstwo. Jedyne czego mi brak, to czas.
Moja opowiastka na temat moich początków jest banalna. Nic nadzwyczajnego. Z drugiej strony, piękno kryje się w swojej zwyczajności, prawda?

Nadia

U mnie uzależnienie od czytania też zaczęło się od Pottera, wczęsniej czytałam dosyć często, ale przynajmniej nie musiałam wszędzie nosić ze sobą książki i codziennie czytać, żeby żyć (ale zaczęło mi się to w wieku 10 lat).
Jeśli chodzi o pisanie, to wraz z uzależnieniem od czytania zaczęła się pojawiać chęć napisania czegoś, co nie będzie miało błędów. W sensie, że czytałam coś i bywały momenty, w których ja zmieniłabym bieg wydarzeń, bo tak by było ciekawiej. Popisywać zaczęłam sobie, kiedy miałam 15 lat.

Firiel

Witaj Hallie. Hmm, intrygujący początek. No, przynajmniej jakaś przyzwoita historia, nie to co u mnie xP.

Keiri

Fajna historia. Tak na złość.
Ale pasowałoby jakieś statystyki zacząć prowadzić - ilu z forum zaczęło pisać przez Pottera? xD

Soulmate

Prawda, piękno jest w zwyczajności :)
Twoja historia nie jest jednak tak banalna, nie wiesz, jak wiele osób pisze - każdy kiedyś próbuje, a Ty nie chciałaś i to ktoś odkrył Twój talent. To jest właśnie piękne.

zmora.

Miło Cię poznać, Hallie : )

Soulmate, chyba nie lubię po Tobie pisać.
Bo Ty tak mądrze ujmujesz słowa, które mi w głowie siedzą.

Yumminae Rais

Nie wszyscy tutaj piszą od najmłodszych lat, nie wszyscy ;]
Witaj :D
I wcale nie jesteś inteligentna inaczej, wszystko wskazuje, że wręcz przeciwnie.

Michalina

Hallie, ja dla przykładu zaczęłam pisać dopiero, mając lat 14 i pół^^ wprawdzie wcześniej coś tam popisywałam chyba, ale już tego nie pamiętam nawet xD

Soulmate

zmora.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj