Piórem Feniksa

Minka

A ja chciałam zrobić na złość wszystkim. Polonistce, znajomym z klasy, przyjaciołom. Ogólnie to byłam straszną grafomanką. Robiłam najwięcej błędów, stawiałam jeszcze gorzej przecinki. Ale pewnego pięknego dnia dwa tysiące siódmego roku, siedząc z koleżanką w klasie, gdzie są sprzęty sportowe, zaczęłyśmy konwersować o Harrym Potterze. I nagle… nagle taki mały przebłysk. Włączyła się żółta lampka, zaświszczała (może nie dosłownie, ale!) i pobiegłam po lekcjach do domu. Pisać, rzecz jasna. Ach, jakie to było cudowne, kiedy mój pierwszy post opowiadania wyszedł na wierzch. Taak… piękne, bo dopiero zaczynałam. W rzeczywistości wyglądało to raczej jak zlepek wszystkich, najokropniejszych zdań połączonych jakimiś frazeologizmami. Ale co tam! Minka się przecież nie poddaje. Z serią doszła do dwudziestu odcinków, a ktoś, kto komentował jej bloga, napisał nawet, że: „Piszesz jak Rowling”. Mhm, jeśli ja wtedy pisałam jak pani R. to autorka fantastyki musiała mieć naprawdę złe dni, pisząc sagę HP.
Później, kiedy znudziło mi się pisanie o huncwotach, moja niezbyt mądra, była, przyjaciółka podeszła mnie i syknęła do uszka: „A może zaczęłabyś coś innego pisać? HP jest przereklamowane. Ale pewnie nie zechcesz…”. Dla mnie znaczyło to: „Pewnie nie jesteś w stanie”. A ja lubię porywać się z motyką na słońce, więc zaraz zaczęłam kroić Niech Ci Będzie, którego skrót to proste NCB. Ach, najlepiej wspomina się początki. Kiedy był tylko jeden czytelnik, a później ich pula wzrastała. Taak… NCB było moim kochanym warsztatem. Może z milionem błędów, pisane w trzeciej osobie(!), ale moim skarbem. No i tak powstała Iza, Michał, Marysia, ciocia Asia, rodzina Izy, Kalina. Niestety mój zapęd do tej historii długo nie trwał. Tylko w moim życiu wyszło słońce, a na dworze wszyscy wyciągali mnie na siłę z domu… Napisałam na moim ukochanym, najważniejszym debiucie epilog.
Jednak bez pisania nie mogłam wytrwać długo, o nie! Zaraz po wakacjach sięgnęłam po Herbaciaki i tak jej już piszę siedem, a może i osiem miesięcy. Herbaciane 39 powstało wtedy, kiedy siedząc na kanapie piłam herbatę. Tak, jestem uzależniona od teiny. Aż wreszcie zaczęłam sobie tworzyć miasta zaczynające się od herbaty. Później, kiedy mój brat zaczął na mnie dziwnie patrzeć to się zamknęłam i zapomniałam. Nawet zaczęłam kroić jakąś opowieść o wampirach, złu i tego typu podobnych, ale… to raczej słodkie zakochanie w filmie Blade Wieczny łowca. Ale, ale ja jednak nie chciałam pisać o tych stworzeniach. Jeszcze tego samego dnia, wieczorem, wyszedł spod moich rąk urywek z Arkiem – Mateuszem, a później już nie miałam żadnych wątpliwości, że Mateusz – Czerwo też musi istnieć. Bo on był taki „czysty”. Mimo wszystko.
A! Zapomniałam dodać, że jeszcze, kiedy pisałam o huncwotach, w międzyczasie, tworzyłam też wiersze. Chociaż były one zlepkami prawdziwego kiczu. No, ale niektóre z nich mam do dziś i, po prostu, wzruszam się, widząc te nawały błędów… Teraz też coś tam z wierszy pisuję, ale niech to lepiej nie wychodzi na światło dzienne.

Czy wcześniej pisałam coś? Oj, może zdarzało się, że w wieku siedmiu lat tworzyłam jakieś historyjki, podobne do „Psa, który jeździł koleją”. Może, ale tego się nie pamięta. Przynajmniej ja nie tak dobrze.
Ciekawe jak dalej potoczy się moja historia? Chyba jak prawie każdy marzę, aby wydać książkę. Zobaczymy ;)

(Jeśli ktoś to przeczyta to naprawdę współczuję, bo nawet ja tego czytać nie mogę ^^.)

Anka

Aa, więc Ncb powstało po Huncwotach? Nie wiedziałam... :)

Firiel

Kiedyś był istny szał na HP i dużo osób się na to porwało. Ale żeby w wieku siedmiu lat coś pisać, to nawet mi to nie przyszło do głowy ;p

Michalina

ooo, zaczynałaś od HP? ojej, naprawdę? xD
ech, chyba każdy miał kiczowate początki^^

Minka

Liz

Dobrze przynajmniej, że przynajmniej była Joan, a nie Ann xD

Ach, no tak. U mnie też zaczęło się od HP. I w sumie nawet nie od samej chęci pisania, ale od chęci wymyślenia historii o Lily.
Ja miałam jeszcze lepiej, bo w Remusie zakochała się moja Evans xDD

Michalina

Liz

Miśka, masz na myśli Jenny? xD

Michalina

tak xD moją pierwszą Jenny, która to także była oczywiście wspaniałą zawodniczką quidditcha i w ogóle czego to ona nie umiała xD

Liz

I tak jom lubiem!
Moja Evans, dla odmiany, była we wszystkim najgorsza i beznadziejna, nikt jej nie lubił i była zUa. Co gorsze? xD

Michalina

szczerze? nie wiem xD
chociaż jak tak sobie teraz myślę, to moja Jen miała napady, gdy była prześwietna i gdy była beznadziejna i rozpłakiwała się na środku biblioteki xD ale to nie zmienia faktu, że oczywiście Dumbledore traktował ją jakby była Harrym Potterem ^^

Liz

Kurczę, wiesz że aż mnie teraz korci żeby poprzednią wersję przeczytać? xD
U mnie akcji z Dumbledore'm chyba nie było, ale głowy nie dam, bo albo było, albo miało być xD Sprawdziłabym, ale "niestety" mój kochany blog już nie istnieje xD

Minka

ja nigdy Evansowej i Rogacza nie lubiłam :p takie... stuczne mi sie to wydawało "Liluś! Liluś!" xD

Michalina

no mi też właśnie, dlatego wymyśliłam sobie, że James będzie z Jenny xD
Nieee, Lizz, nie czytaj, bo się spalę ze wstydu^^

Minka

haha, a później chyba i tak James był z Lily? xD

Michalina

nooo, skąd wiedziałaś? xD bo potem juz troszkę zmądrzałam i zaczęłam myśleć w miarę normalnie ^^

Minka

wiesz... bo chyba czytałam kiedyś epilog twojego opowiadania xD

Michalina

ojej, ale epilog też był głupi xD

Liz

Pf, wszystko Twoje jest fajnie, Michalina. Ale ty taka okropnie uparta jesteś i w siebie nie wierzysz, uh ;)

Minka

uparty głuptasek, pff :p

jak MY mówimy, że fajne i przyjemne to tak jest :D


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj