Piórem Feniksa

Robert

Ale gryzła się z poprzednim, które i tak gryzie się z poprzednim. Kto pierwszy - ten lepszy.

Astrum

Może po prostu wyprowadźmy go stamtąd?

Agfa

może ustalmy wszyscy co ma się wydarzyć w tym lesie bo inaczej sie kompletnie nie zgramy ;pp
Każdy ma inną wersje tego co przyciągnęło go do lasu i się zrobił mętlik xDD

Robert

No to jak? Czekam na propozycje dziewcząt. ;) Panie przodem.

Na razie mamy tak:
Nie było słońca, deszczu ani żadnej innej konkretnej formy pogody. Po prostu: niebo wisiało nad nimi, niby jakieś chmurki, ale nic nie kropiło, nie zimno, nie chłodno. Dziwna pogoda, ale pasowała do biwaku.
Henry grzał stopy przy ogniu obserwując ładną dziewczynę po drugiej stronie. Chyba miała na imię Greta. Bardzo mu się podobała. Ale nie tylko jemu. Zdawał sobie sprawę, że spojrzenia jego kolegów również są skierowane w jej stronę. Wtedy postanowił, że musi ją zdobyć, choć sam jeszcze do końca nie wiedział, co ma dokładnie na myśli.
Nie był typem Casanovy. Nigdy nie podrywał nikogo dla zabawy.
Zerknął nań jeszcze raz. Dziewczyny grały w siatkę; męska część wycieczki, na której to głowie zostawiono sprawy ogniska i namiotów, zajmowała się wyznaczonymi zadaniami... Podpatrując co jakiś czas w stronę pań. Niby wszystko w porządku, czuć było jednak napięcie między mężczyznami.
Była piękna. Roześmiana, z zaróżowionymi od wiatru policzkami. Nosiła zwiewną bluzkę na ramiączkach, prześwitywał czerwony stanik.
Podniósł się z ziemi i już chciał podejść do niej i się przedstawić, gdy usłyszał trudny do zidentyfikowania dźwięk dochodzący z lasu. Obejrzał się za siebie, jednak między drzewami nie zobaczył nikogo. Znów spojrzał na dziewczynę, lecz ciekawość wzięła górę. Wszedł między wiekowe dęby, co chwila do jego uszu dolatywał ten sam, intrygujący odgłos. Nagle spomiędzy drzew wyłonił się zarys ruin....
Przeszył go dreszcz, gdy spostrzegł jakąś ciemną postać przemykającą między zniszczonymi murami. Ten szczególny, intrygujący dźwięk nadal brzmiał w jego uszach. Czuł strach, a jednak to ciekawość dała górę. Zrobił krok do przodu.
- Co tutaj robisz? - usłyszał zimny, przenikliwy głos. - Jeżeli chcesz przeżyć...
Przestał słuchać, zapragnął jak najszybciej się wydostać, powrócić do reszty. Brnął przed siebie, ale czuł, że stracił już orientację.
Henry zaintrygowany, a zarazem przerażony tym co zobaczył zastygł w bezruchu.

Gryzie mi się od momentu: "Co tutaj robisz?"

Agfa

Jaki gentelmen ;pp

to może niech zapyta? jest tam kto?
spotka się z brakiem odzewu pochodzi trochę między drzewkami i wrócimy do wymyślanai jak też mógł się zapoznać z gretą ;pp

CHoć podobał mi się pomysł Roberta z tym że ktoś przywlókł Grete do lasu ;pp

Astrum

A może w ogóle nie wprowadzać go do lasu? Będzie mniej komplikacji - bo coś tam w końcu musiało być i będzie to trzeba potem uwzględnić.

Robert

Ja proponuję zacząć od tego momentu:

Nie było słońca, deszczu ani żadnej innej konkretnej formy pogody. Po prostu: niebo wisiało nad nimi, niby jakieś chmurki, ale nic nie kropiło, nie zimno, nie chłodno. Dziwna pogoda, ale pasowała do biwaku.
Henry grzał stopy przy ogniu obserwując ładną dziewczynę po drugiej stronie. Chyba miała na imię Greta. Bardzo mu się podobała. Ale nie tylko jemu. Zdawał sobie sprawę, że spojrzenia jego kolegów również są skierowane w jej stronę. Wtedy postanowił, że musi ją zdobyć, choć sam jeszcze do końca nie wiedział, co ma dokładnie na myśli.
Nie był typem Casanovy. Nigdy nie podrywał nikogo dla zabawy.
Zerknął nań jeszcze raz. Dziewczyny grały w siatkę; męska część wycieczki, na której to głowie zostawiono sprawy ogniska i namiotów, zajmowała się wyznaczonymi zadaniami... Podpatrując co jakiś czas w stronę pań. Niby wszystko w porządku, czuć było jednak napięcie między mężczyznami.
Była piękna. Roześmiana, z zaróżowionymi od wiatru policzkami. Nosiła zwiewną bluzkę na ramiączkach, prześwitywał czerwony stanik.

Agfa

I tak będzie najlepiej xD
Kurcze miałam do tego fragment ale ubiegli mnie z lasem ;pp
Chwila xDD

Astrum

Jestem za :P

Agfa

Miał nieprzepartą ochotę by niej podejść. Nie był jednak do końca pewny jak powinien zacząć rozmowę.

Astrum

Wtedy odwróciła głowę w jego kierunku. Poczuł, że jest mu słabo, ale mimowolnie robił kroki w jej stronę.

Robert

- Cześć! - Uśmiechnęła się. Miała piękny uśmiech. Wyciągnęła do niego rękę. - Jestem Greta.
- Wiem... - wydukał, gorączkowo zastanawiając się, co ma powiedzieć dalej.

Astrum

- A ty? - zapytała. Henry wytrzeszczył oczy. - Nie przedstawisz się?
Znów rozbroiła go swoim uśmiechem.

Agfa

-Oj no tak... Przepraszam - wydukał. - Jestem Henry.

Robert

- Miło mi się poznać. Masz chwilkę, żeby pogadać?
- Jasne, że mam. - Poczuł satysfakcję z takiego obrotu sprawy. Teraz będzie z górki.

I koniec retrospekcji, wracamy do naszej teraźniejszości, czyli po ucieczce Grety z parku. ;)

Agfa

Deszcz bębnił niemiłosiernie o szyby. Greta siedziała na łóżku w swoim pokoju i rozmyślała o niedawnym spotkaniu z Henrym.

Sorki że niezbyt rozbudowane i mało wprowadzające, ale przyzwyczajona jestem pisać lekkie historie huncwotów ;pp

Satu Tähti

Wydawał jej się bardzo miły, a poza tym, był przystojny ^^ Dobrze jej się z nim rozmawiało. Doszła do wniosku, że gdy tylko przestanie padać, pójdzie go poszukać. Zależało jej na następnym spotkaniu z chłopakiem.

Agfa

To mi troszkę nie pasuje ;pp przecież ona go już wcześniej znała ;pp

Czuła się tak jakby ktoś rozerwał dawno zabliźnione rany

to chciałam jeszcze dopisać do swojego ;pp
Monoke przeczytaj wcześniejsze teksty ;pp

Robert

Ale to było dawno temu. Twarz może została ta sama, ale charakter...

Astrum

Tyle ich jednak łączyło. Zbyt wiele, by mogła o nim zapomnieć.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj