Piórem Feniksa

Satu Tähti

Zmienił się... Nawet bardzo, już nie był taki jak kiedyś, jednak jego twarz, ten sam uśmiech...

Robert

Nagle usłyszała pukanie do drzwi.

Agfa

troszkę się pogubiłam ;pp
Robert mogę mieć prośbę? podsumujesz co do tje pory mamy? ;pp bo mi się trochę gryzą niektóre kawałki

Robert

Jasne. ;)

Deszcz bębnił niemiłosiernie o szyby. Greta siedziała na łóżku w swoim pokoju i rozmyślała o niedawnym spotkaniu z Henrym. Czuła się tak jakby ktoś rozerwał dawno zabliźnione rany. Wydawał jej się bardzo miły, a poza tym, był przystojny.
Ale to było dawno temu. Twarz może została ta sama, ale charakter... Zmienił się... Nawet bardzo, już nie był taki jak kiedyś, jednak jego twarz, ten sam uśmiech...Tyle ich jednak łączyło. Zbyt wiele, by mogła o nim zapomnieć.
Nagle usłyszała pukanie do drzwi.

Astrum

Pospiesznie poprawiła pogniecione ubranie i z szalejącym sercem podeszła, by je otworzyć.

Satu Tähti

Nacisnęła klamkę. Na progu stał Henry. Wyglądał trochę jak zmoknięty szczeniak, strugi deszczu spływały mu po twarzy.
-hej, mogę wejść? -zapytał

Agfa

Podziękował ^^

Nie odpowiedziała. Przynajmniej nie od razu. Prawdę powiedziawszy była niezdecydowana. Z jednej strony miała ogromną ochotę zatrzasnąć mu drzwi przed nosem, z drugiej była ciekawa po jakie licho, znowu pojawił się w jej życiu

Astrum

Gryzie się. Moje można wywalić.

Satu Tähti

pogmatwało się ^^

Robert

Spokojnie. Jak obiecałem, że dopasuję, to dopasuję. Tu się doda słówko, tam wywali, wszystko będzie dobrze.

Agfa

juz sie nie gryzie ;pp

Satu Tähti

Sam nie wiedział czemu tutaj przyszedł. Ona go pamiętała, wyczytał to w jej oczach podczas rozmowy. Jednak z niewiadomego dla niego samego powodu stał teraz na progu jej pokoju z dość ponurą miną.

Astrum

Nic nie mówiła. Czekała, aż on zacznie. Z satysfakcją patrzyła, jak otwiera i zamyka usta, nie mogąc nic z siebie wydusić.

Satu Tähti

-Eee... chyba nie powinienem przychodzić -wyjąkał z lekkim trudem
-No chyba nie -odparła Greta, jednak nie wiedzieć czemu wpuściła go do środka

Robert

Po chwili jednak zreflektowała się i znów wyprosiła go na korytarz.
- Masz mi coś ciekawego do powiedzenia, czy znowu to samo? - spytała z wyrzutem.
- Tak - odpowiedział, zbierając w sobie całą odwagę. - Chcę znowu z tobą być.
- Co? - parsknęła Greta z niedowierzaniem. - Po tym wszystkim?

Astrum

- Greta, proszę! Pamiętasz tylko to, co było nie tak. Zapomniałaś o wszystkim, co nas łączyło zanim... - urwał i spuścił głowę.

Satu Tähti

-przecież minęło tyle czasu. Myślałem, że mi wybaczyłaś -powiedział przyciszonym głosem, nie chciał by wszyscy słyszeli ich rozmowę.

Agfa

Spojrzała na niego niewyraźnie.
-Wybaczyłam Henry... Wybaczyłam... Tylko po tym wszystkim nie potrafię ci już zaufać.

Robert

- Gwałtu się nie da wybaczyć, Henry! Przez tyle czasu miałam koszmary, bałam się wspomnień o tobie! - wykrzyczała mu w twarz, czując, jak wszystko wraca.

Satu Tähti

-Greta ciszej... -szepnął chłopak, po jego policzku spłynęła łza. Ona tez płakała. Okropne wspomnienia wróciły.


	Piórem Feniksa forum stowarzyszenia młodych pisarzy		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj